De Paardekop is een bos- en natuurgebied van ongeveer 200 ha. Van oudher is het peelgebied. Waar de naam Paardekop vandaan komt, is niet bekend. Er zijn wel verschillende verhalen over, bijvoorbeeld dat er hier een grote slag heeft plaats gevonden waarbij behalve krijgers ook veel paarden bij omkwamen. Die zouden zijn begraven in een graf dat de vorm van een paardenhoofd. Er is in dit gebied in ieder geval een strijdhamer gevonden van duizenden jaren oud.
De Paardekop werd vroeger ook wel de ‘Schiëperspiël’ genoemd. ‘Schiëper’ is scheper ofwel herder in het plaatselijke dialect. ‘Piël’ is peel. Op de toen nog uitgestrekte heide stonden vele schaapskooien. Daarin werden ’s nachts de honderden schapen ondergebracht die overdag de heide begraasden.
Bij een brand in de oorlog, op 24 mei 1943, ging veel turf en heide op de Paardekop in vlammen op. In 1946 besloot men bos aan te planten voor de productie van hout. Vandaag de dag is dit bos 137 hectare groot. En elk jaar breidt de natuur zichzelf uit door houtgroei en zaailingen, zoals eikels die wortelschieten. Het bos groeit bijna 795 kubieke meter per jaar. Dat is maar liefst een boom per dag!
Van de heide resteert nog een 10 ha heideveld, waar nog regelmatig een schaapskudde graast. Met deze kudde én met de inzet van vele handen, zoals Zorgboerderij de Lorr, Zorgboerderij Boer Hans, IVN, Jong Nederland en vrijwilligers Natuurwerkdagen, wordt het natuurterrein zoveel mogelijk vrijgehouden van berken. Een van de resultaten is dat onder andere de nachtzwaluw is teruggekeerd!
Onderdeel van deze wandeling is ook het Natuurleerpad De Paardekop met o.a. de 18 meter hoge uitkijktoren. Maar ook het start- en eindpunt van deze wandeling, de Duitse Oorlogsbegraafplaats, is erg indrukwekkend en zeker een bezoek waard.
Terug naar overzicht